Ik ben van plan opnieuw het essay Ruimten rondom van Georges Perec te lezen en zo opnieuw te lezen wat ruimte nu eigenlijk inhoudt.

*

Ook moet ik telkens weer denken aan Aleppo: de oudst bewoonbare stad ter wereld die nu volledig in puin ligt. Ik las het boek Home Reassembled: On Art, Destruction & Belonging van Aleksi Malmberg & Annukka Vähäsöyrinki met verschillende essays over het ineenstorten van een stad en de ontheemding die daardoor volgt. In het essay staan foto’s van het werk Mobile Home(less) van Anssi Pulkkinen. Een installatie van de brokstukken uit Aleppo die de hele wereld rondrijden in een aanhangwagen. Een pijnlijk maar ook mooi beeld, omdat de brokstukken daardoor toch deels in leven blijven.

*

The works of photographer Tarek Al-Ghoussein.

*

Architect Afaina de Jong rethinks the world critically through her artistic practices, architecture and the significance of citizenship.

*

In de Groene Amsterdammer las ik dat het Syrian Heritage Archive Project minutieus het verleden vastlegt van Aleppo. Elke steen, elk detail leggen ze vast en wordt deels opgeslagen in een museum in Berlijn, in de hoop dat ze later tijdens het opbouwen van de stad weer exact weten waar welk gebouw stond en dit kunnen reconstrueren. En met het reconstrueren van die stad halen ze herinneringen en de geschiedenis terug. Ik moet daar telkens weer aan denken.

*

Op een architectuurwebsite lees ik het volgende: ‘Het inspelen op de waarden die de ondergrond heeft voor de samenleving, vormt een onmisbare schakel in een duurzame stedelijke strategie. Net als in vele andere regio’s in de wereld zijn de Nederlandse overheden, samen met bedrijfsleven, experts en belangenorganisaties, actief beleid aan het formuleren voor het ondergrondse territorium.’ Ik denk hierbij ook meteen aan de lucht van Joost. Ook een basiselement. Iets dat zo vanzelfsprekend is dat het vaak wordt vergeten. Maar juist wanneer die basis goed is, kan er zoveel meer ontstaan.

*

Here is a documentary (in Dutch) by 2doc with architect Arna Mačkić. If anyone wants to borrow her book ‘mortal cities & forgotten monuments’ I’d be happy to lend it to you (and bring it by bike in case you live nearby).

*

This open call for the Tbilisi architecture biennial ‘what do we have in common’ contains some reflections and interesting questions on imagining a different possibility of public space.

*

An amazing expo I’ve been to about socialist utopian ideals in the architecture of former Yugoslavia (looking to buy the book).

*

There’s a podcast by Revolutionary Left that envisions the workplace under socialism and communism that I found really useful when trying to imagine a society based on equality.

*

Failed Architecture explores alternative futures by challenging ‘dominant spatial fashions.’

*

An Apartment on Uranus by Paul B. Preciado.

*

Talking about a city that is not built with efficiency in mind I immediately think of the purely expressionist architecture designs of the 17th century architect Giovanni Battista Piranesi. As you can see, the pictures have something ominous. They echo a kind of civilization but are grounded in more supernatural signifiers than our own reality. It’s a fantasy world, and it makes me wonder who the beings are that dwell in it.

*

Cruising Utopia: the then and there of queer futurity by José Esteban Muñoz.

*

The Book of the City of Ladies. In this video, artist Tai Shani speaks of her adaptation of the book, quite an interesting talk.

*

Jon Bois’ Football 17776, an interactive novel. I haven’t read it yet but it sounds very promising. It is on satellites who gain sentience and reflect on humanity after a utopia has been achieved.

*

Here let’s refer to the novel, ‘Blindness’ by José Saramago. People turn blind one after another, simultaneously they lose many of the valued possessions they had before. In Saramago’s later novel ‘Seeing’, the citizens who have already experienced the era of blindness react without agitation and find peace and a sense of solidarity even in social turmoil. They respond against the power and the political sphere with blank ballot papers in the election, as their intention of refusal.

*

In connection to the story above, I would like to introduce photographer Gocho Shigeo’s work, ‘SELF AND OTHERS’. Throughout his relatively short lifetime he was very sensitive to the gaze of others. Spinal caries had caused his back to be bent. Always he noticed the difference between people looking at him or at others. Those with straight backs, accepted bodies. And it is with this look, this gaze, that he understood relationships to start out with. In his photography book SELF AND OTHERS he researches precisely how the relationship between self and others is established and how it is affected by each other’s gaze. This documentary, directed by Sato Makoto, further explores Shigeo’s work and life.

*

An interesting site specific performance to which I’ve contributed as a dancer a few years ago. Willi Dorner creates urban artwork where the human/anonymous form interacts with its urban surroundings in highly unexpected ways.

*

Documentary film Sand Mandala: Tibetan Buddhist ritual.

*

Or Earthseed by Octavia E. Butler.

*

The surrealist painting Premonición by Remedios Varo.

*

Aerial view of Laykyun Sekkya giant buddha’s near Monywa in Myanmar.

*

These images, such as text and movement projected on a wall, a building laying down, a reclining Buddha statue, vacant ground, Mandala, a herd of cows, remind me of the exhibition ‘Let it come down’ by visual artist Jennifer Tee that I’ve participated in as a performer. This exhibition depicts individual resistance to a changing environment by using symbolic objects and poetic texts. Its sounds resonate deeply in one’s mind. In particular, I think this title implies the healing or spiritual strength to purify the excessive excitement and whims of emotions:

‘Let It Come Down’ by Jennifer Tee at Galerie Fons Welters.

*

Wat betreft koeien en kunst moet ik denken aan een groot project dat ik bezocht toen ik negen was. Van heinde en verre kwamen mensen naar een weiland vlakbij Boazum dat vol was gezet met beschilderde koeien. Sommige koeien waren geschilderd door de mensen uit het dorp, met andere koeien waren kunstenaars in de weer geweest. Het was mij echter volstrekt niet duidelijk welke van de amateurs en welke van de professionals waren. Het enige dat ik zag was een weiland vol allerlei verschillende soorten gekleurde koeien.