Redactioneel

Vliegtuigen
Vanuit de lucht vallen de verhalen van ongelijkheid misschien niet op en worden stad en aard één. Zou dat de reden kunnen zijn dat engelen niet op aarde ons uit ons leed komen verlossen? Omdat ze dat leed gewoon niet kunnen zien? Daarom wonen in de steden van Piranesi ook helemaal geen mensen, maar engelen (hoi Harry Mulisch!) en engelen zijn eeuwig, die hebben geen anker nodig, die zijn er altijd al en komen dus nergens vandaan.
Gedurende de nacht zijn alle lichten die we zien een herinnering aan het leven om ons heen. De pure schoonheid van licht, de dag, is dat utopie in vorm en kleur? Waar dag en nacht in alles is samengesmolten tot één overweldigend geheel?

DIG Geluid & Poëzie
The City of the Future
DIG Beeld & Poëzie
een stad van lucht
DIG video
Utopia BCN
DIG Beeld & Poëzie
Zaventem / Machelen / Viaduct van Vilvoorde

DIG verhaal
Onderweg
DIG Spoken Word
Babylon, voorgeprogrammeerd door stadsnomaden
DIG poëzie
Beiroet 1982
DIG essay
Herinner me eraan niet te vergeten
DIG beeld
Shaddeh
DIG poëzie
Jenin
De dalende stad
Van een park een mensenleven
Beeld
Dat ondergrond de basis
Come Down City
Op een plein legt een zandvlakte zich te rusten
Op een rotonde
Fladderende aardplaten
Wilde ganzen
Een zwerm
Vliegtuigen
Komma’s en punten
En op een nacht vonden we de beschilderde koe
Een stad reconstrueren
