Kruisiging

Teken Kadaffi’s kadaver aan een kruis naast neoliberalen met hakenkruizen
in een krant waarop ik wat krokants kruimel in de dampkring
Nog steeds een stenen kopstotende ezel met belasting opgelegd door wezels
Die even strijdvaardig knagen aan kleine lettertjes
als toekijken hoe kennissen per trein worden weggezet
Je bloed in verzorgingstehuis in de badkuip een hond
Beschimmelde kaas in een wijnrode mond
Ren door de markt juten zak op mijn rug
aap op mijn nek brug die vlamt als ik vlucht
Niet een noodzaak maar vlucht van een miskende prins
In het land van piraten met goud in de kist
Toeters tetteren defensiebudgetten kletteren neer op plekken met lekkerder weer
Maar mooi weer spelen en brood
Helaas is niet eenieder een plek beloofd op die boot
Galgje het antwoord is Saddam Hoessein
Massavernietigingshash in mijn brein
In de wolk schrijf ik een lied voor mijn dolk
En als ik dat had was het ook voor mijn volk
Een lofzang op de tienervader die ik nooit ben geweest
Op de dealers op driewielers voor hun ondernemingsgeest

Zion

Op mijn berg Zion in de Rif
bestaat een klif waaraan ik onlosmakelijk hang
waar ik van zal houden onvoorwaardelijk lang
Alwaar ik thans word ondervraagd door een man
op de rand van de afgrond staand
Vraagt hij of ik mij verbonden voel met mijn achtergrond
En zonder mijn antwoord af te wachten:
“De wereld draait om zelfbestemming als om de zon.”
Onomwonden,
Bijna spottend,
Schommelt het rode bolletje aan de horizon onder

Sikkel

De man met de sikkel zwaait door je oogst
Vagevuur is je voogd
Atlas smijt alles neer
Is de Hemel nu je Heer?
Nectar is een bittere troost, dood is nabij, verwittig het kroost
Herinneringen hervormen tot horror
Een schelm zonder helm op een opgevoerde brommer, terug de tijd in
In Noord, ongestoord door het verbodsbord voor zijn kop
Tot ik beter met mijn ogen kneep
En zag, losjes over mijn schouders hangen
De verantwoordelijkheid die ik sleep
Als een industriële maaidorser door de dorre graanakkers van mijn jeugd
Waar niets meer groeit
Niks verankert
Niks meer boeit

Baklavabak

In strak nachthemelzwarte hatchback bak
Zit een bak baklava naast lichtzwarte gaten in felgrijze bekleding
van kolkende hasjlavabrokken rondom ons
een collectie rochels op kinderkoppen
De lama’s, grappenmakers met een 2 takt 4 cilinder mond
Maar beide voeten zwaar genageld aan de grond
Hij had baklava gebakken daarom
Was het antwoord
Nadat de diender gromde waarom de bak van de naffer stonk