Ik heb mijn leven het liefst zwaar en nu:
Vierhonderd milligram Clozapine.
Een lawine van afmatting.
Ik hou van Taiwanese thee
Die naar de Aarde smaakt.
Ik kijk graag naar het bos
Vanuit mijn raam aan de boskant.
Door het bos loop ik naar mijn zielenknijper.

Zie de waarheid onder ogen:
Dit gedicht boeit niemand iets.
De lantaarns naast het bos
Waar ik vanuit mijn raam naar kijk flikkeren
Waardoor het bos nu knippert met zijn bosogen, soms
Varenlicht, dan weer varendonker. En nu
Hoor ik de valk die valkachtig gilt maar
Geruislozer dan de stilte zijn vleugels verwijdt.

Er is niets mooiers op de Aarde dan de gedichten
Die niet worden geschreven wegens zelfcensuur
En nu is er niemand op de Aarde zo ongerijmd
Als de Amerikaanse minnaar van Vladimir Poetin,
De waanzinnige President van de Russische Federatie.
De Amerikaanse minnaar van Vladimir Poetin
(Nu naakt op handen en knieeën) verordert
Vladimir Poetin: “Put it in, Putin.”

Ik loop door het bos
Met een onvoorwaardelijke liefde.
En nu neem ik het bos in de kont,
Teerhartig haast. Hoe het ook komt:
Ik transformeer langzaam in Francoys Villon.
Hoe zou een Fransman het woord ‘kont’
Uitspreken? Ik hoor het gelach - mijn gelach?
Het hijgen van bladeren is een serieuze zaak.

Wat er op de Aarde gebeurt is een schijnvertoning.
Wat er op de Aarde gebeurt is drastisch a-poëtisch.
En nu is niets zo slaapverwekkend
Als onze brave gedichten:
De klanken kunnen ons slechts nog
Verdoven. Vertel het aan iedereen: buschauffeur,
Psychiatrisch verpleegkundige, visverkoper.
Vertel het aan Vladimir Poetin.

En nu gooit iemand zichzelf een gebouw af.
Het gebouw was nog niet af;
Hij werd in de ochtend
Gevonden door bouwvakkers.
De man kwam uit Libië en moest terug
Stond er op mijn beeldscherm
Dat al lang geleden een schijnvertoning was geworden,
Langer geleden dan ik me kan heugen.

Netanyahu en Ben-Gvir
Zetten de checkpoints onder stroom,
Maryam en Mohammed worden
Geëlektrocuteerd. Is dit een droom?
Was het maar een droom. En nu
Is in de verdubbeling van dat woord
Nog een wens te vinden: was het maar
Een droom in een droom.

Ze bestompen de steden
Met hun stalen bommen
En nu is er haast niets meer
Wat je nog kan doen. Arresteer ze: we kennen
Al hun namen. Laat ze gesmolten staal drinken
Tot ze erbij neervallen. Voorbij de kust van Gaza,
In het donker indigo van de Middellandse Zee,
Zwemmen onverstoorbaar de meervallen.