Deze langzame razernij. Deze maan een kromzwaard dat de nacht in tweeën splijt:
de weerkaatsing en de schaduw. Rustig aan. Laat het toevloeien. Verorber niet alles meteen,

mijn liefde. Binnenkort: een onverwachte gebeurtenis. Binnenkort: het spektakel
van de onthoofding. (Ik heb geen toegang tot het nrc-artikel.) Bevinger de constellaties,

mijn liefde, en bewaak wat nog tastbaar is. Verdwenen zijn de zendstations van de dialectiek.
Verdwenen zijn de radarecho’s van de substantie die wij God durfden te noemen.

Zoek de dichters op. Gorter! Ghalib! Beheers hun klanken zolang het nog kan, mijn liefde,
maar geef je stem niet zomaar vrij: zelfs de lucht is rot hier. Hier, in dit land met zijn hofnarren-

necropolis, zal ik je verliezen. En waar haal ik dan nog mijn hoop vandaan, mijn liefde?
Een vuile wolk golvend uit een afvoerput, schijt en pis spuitend uit een cloaca.