Hm! die slungelige glimlach op je smoel
prop die maar onder je vaders hoofdkussen
noem zijn ellende een brug naar je volgende aardebaan
Voet, proef eraan voordat zijn nacht vergrijst
Geef je hem de kans meer te spreken dan jij ooit zult luisteren?

Witte gezichten
Witte afrasteringen
Witte verzinsels
Witte bedoelingen loeren
Wit vindt een thuis ook in het zwarte zand

Waarom heeft iedereen het over de vluchtelingen?
Zachte voeten, gemerktekend door het leed dat verschuldigd
een spade die je de jouwe kunt noemen, nederige knieën volharden
voed je geest met de herinneringen aan je lust
marineer hun gedachten met de zijnsnuances
ga dan naar buiten, en zie elke deur achter je dichtvallen

Je moeder je hoort haar spreken
zelfs als ze in haar bed ligt te slapen
Ze is enkel je moeder omdat ze je gebaard heeft
gillend aan het eind van het touw waaraan ze vasthoudt
Ook zij is een vis die ronddraait in dezelfde sociale kom

Ze schrijven geen boeken over vrouwen zoals zij
degenen die hout sprokkelen en hun eigen vuur aanstaken
de ingetogen Pauwen van wie elke veer is geplukt
te zeer kapot, maar nog altijd spert hun baarmoeder voor mannen

Maar deze vrouw, ze verwekt je nu
ze is voor niemand thuis behalve alleen voor zichzelf
ze pakt wat ongewild aan je is op in een poging het nu te willen
Prikkeldraadtong schiet uit, kunnen geen gebeden je redden?
Welk deel van haar is je snavel en welk van hem zijn je vleugels?

Zwarte stemmen
Zwarte driften
Zwarte afrasteringen begeven het?
Zwarte rivieren vallen volkomen stil?
Zwart is maar zo lang vrij als hij rent?
Zwart bukt niet ver genoeg ze bloedt weer?

Wie krijgt de schuld van deze verroesting?
Deze eeuwige nieuwheid die weifelt in de verte?
Iemand die te koud is om vrij leven te hebben misgelopen?
Moeten de kinderen bij hun ontwaken weer zwoegen?
Vragen aan welke kant ze zullen staan van onze afrasteringen?
Moeten we zeggen dat we in de hinderlaag van onze wonden zijn gelopen?

Moeten we zeggen dat we dit niet zagen aankomen?
Moeten we zeggen dat we dit niet zagen aankomen?
Moeten wij dat?

HONDERD JAAR PEN NEDERLAND

PEN Nederland komt op voor bedreigde schrijvers en laat een krachtige stem horen in de strijd tegen de vervolging van schrijvers en censuur in welke vorm dan ook. Omdat een vrije samenleving niet kan bestaan zonder vrijheid van meningsuiting en vrijheid van literaire expressie, steunt de organisatie schrijvers, dichters, essayisten, historici, vertalers, critici, uitgevers, journalisten en scenarioschrijvers die worden onderdrukt.

PEN Nederland is onderdeel van PEN International, een niet-politieke, onafhankelijke vereniging waarvan schrijvers lid kunnen worden, ongeacht nationaliteit, taal, kleur of religie (info@pennederland.nl).
Op 8 april 2023 vierde PEN Nederland haar honderdjarige bestaan. Ter gelegenheid van het jubileumjaar verschijnen er gedurende een jaar korte verhalen en gedichten van bedreigde schrijvers of schrijvers op de vlucht of in ballingschap in De Gids. De vertaling hiervan wordt gesubsidieerd door het Nederlands Letterenfonds.