The forest wild along the Gleis
where we might find a cave
to hide in showered us in Schatten
in Alexandra’s triangular garden
where the Grund ist zu fest
to plant patatoes.

Op witte stoelen marmer
van bouwstof we rested our night
feet matschig von Seesand
on the ingeklonken stad.

Hoeveel levens stutten ons
das Wasser voller Blei
je kunt het ruhig trinken.

Een wassende maan lingered silber.
Silben sprokkelend under stars I did not
recognise we found our familiars Ich
würde Euch missen ver

fluorescent trains vloeiend
through the black forest down below
like Sätze other people speak
projected takken

vertakkende Möglichkeiten
on a blind wall
blinking