Amalia Pica (1978) groeide op in Argentinië tijdens een reeks militaire dictaturen en maakte later de terugkeer van de democratie mee — met alle verwachtingen en uitdagingen van dien. Deze achtergrond vormt een blijvende inspiratiebron voor haar artistieke praktijk, waarin communicatie, en vooral het falen ervan, een centrale rol speelt. Ze onderzoekt hoe we ideeën uitwisselen en hoe die ons onderlinge contact vormgeven.
Asamble (2015) is een participatieve performance over samenkomst, samenwerking en de kracht — of breekbaarheid — van collectieve actie. Een diverse groep mensen komt bijeen op een plein, ieder met een stoel van thuis. Ze proberen een cirkel te vormen — een eeuwenoud symbool van overleg en gelijkwaardigheid — maar de herhalende choreografie voorkomt dat de kring ooit sluit. Het resultaat is een ritmische, bijna hypnotische beweging die steeds weer de poging tot verbinding onderbreekt.
De performance is uitgevoerd op uiteenlopende locaties, waaronder tegenover het Argentijnse congresgebouw, in het Guggenheim Museum in New York en op Peckham Square in Londen.
Asamble — een fragment van het Spaanse asamblea, dat 'volksvergadering' betekent — roept op tot bewust burgerschap: samenkomen en het publieke gesprek aangaan, ook als dat proces onvolmaakt en onaf blijft.