Terwijl er tijdens de dierenshow
tussen de konijnen een lijk wordt gevonden
en de regisseur een voorbijganger tegenhoudt

komt er een andere regisseur aanlopen
die zegt dat hij had beloofd dat hij het niet zou vergeten
en hier is hij dan

maar wat had hij beloofd niet te zullen vergeten?

of was hij vergeten wat hij had beloofd?

de oude archiefkasten (ergens anders)
(in de gang bij de slaapkamer)
herbergen de afgedragen kleding uit andere tijden:

broeken waar je nog in kunt schilderen
ondergoed waar je poetslappen van kunt maken
en schoenen die je in de bomen kunt hangen voor de vogels

nu valt de herinnering aan een deadline in de brievenbus
bedoeld om te worden aangetroffen door een veelbelovende
maar wat afwezige choreograaf

die in een strakke lijn naar buiten loopt
en op de stoep stilstaat
en een halve draai op zijn standbeen maakt

zijn speelbeen bijtrekt en een taxi aanhoudt
maar hier komen geen taxi’s

een voorbijganger zegt: hier maak ik even een foto van

en vraagt aan een van de regisseurs:
of zal ik wachten tot de konijnen dood zijn
en de deadline en de taxi zijn versleten?

en de wind ze verspreidt over de wereld?

maar de regisseur had het ergens anders over willen hebben
en heeft nu geen idee meer waarover

er begint een rustige koelte het tafereel in te stromen
en de tijd gaat eroverheen.

Martin Reints (1950) schrijft gedichten en essays. Hij debuteerde in 1981. Zijn werk werd bekroond met de Herman Gorter-prijs en de J. Greshoff-prijs. Zijn recentste publicaties zijn Lopende zaken (gedichten, 2010) en Wildcamera (gedichten en beschouwingen, 2017).

Meer van deze auteur