bvdb
BVDB #20
Roel Bentz van den Berg
Ik heb geen land om naar terug te keren
Ik heb geen land om uit verbannen te worden
Een boom met wortels als een stromende rivier
Als ‘t stopt sterft het
Als ‘t niet stopt sterft het
Op de wang en op de arm van de dood
Heb ik mijn mooiste dagen doorgebracht
En mijn land dat ik elke dag verloor
Won ik elke dag weer
En de mensen hadden één land
En mijn land vermenigvuldigde zich in verslagenheid
Het hervond zich in verlies
Haar wortels zijn als de mijne, van water
Als het stopt verdort het
Als het stopt sterft het
We rennen allemaal met een rivier van zonnestralen
Met goudstof opwaaiend uit eeuwige wonden
En we stoppen niet
We waren allemaal aan het rennen
We dachten nooit aan stoppen om elkaar te ontmoeten
Ik heb geen land om uit verbannen te worden
Ik heb geen land om naar terug te keren
En als ik in een land stop
Sterf ik
Als er een rivier was die het Karmelgebergte zou splijten
en in de zee zou uitmonden
zou ik hem de rivier van de afwezigen noemen
dan had ik hem de tunnel van verlossing genoemd
dan had ik je dagen erin geworpen en laten wegspoelen naar de monding
als er maar een rivier was.
Vertaling: Nisrine Mbarki
bvdb
Roel Bentz van den Berg
redactioneel
Redactie
essay
Joke J. Hermsen
poëzie
Hannah van Wieringen
verhaal
Saskia de Coster
poëzie
Piet Gerbrandy
poëzie
Alfred Schaffer
poëzie
Jan Baeke
essay
Willem Jan Otten
poëzie
Maria Barnas
poëzie
Pieter Boskma
essay
Kees ’t Hart
verhaal
Bertram Koeleman
poëzie
Radna Fabias
essay
Jan Postma
verhaal
Rob Exfield
poëzie
Hannah van Binsbergen
kroniek & kritiek
Persis Bekkering