strontmalloot :Gecreëerd met snippers van de geheime opnames die ik heb gemaakt tijdens bijeenkomsten met vrienden. Ik kijk Çöpçüler Kralı met Sevinç Çalhanoğlu, de vader İhsan Yüce vraagt aan Ayşen Gruda of ze wil trouwen met de beroemde acteur Kemal Sunal: ‘En meid, wil je dat, snotneus?’ moeder Nermin Özses dient hem van repliek met ‘Laat het niet over aan haar hart, wat weet die strontmalloot er nu van?’ Wat weet de snotneus van de mobilisatie van de werkelijkheid? Ik had tijdens de opnames woorden toegevoegd zoals reizen, gezondheid, Finland, bloed, vrijheid en vooruitgang. Het deel over Finland is gebaseerd op de herinneringen van Ali Alper Çakır over zijn dienstplicht in Finland. Het eerste deel van het gedicht vindt zijn oorsprong in een interne grap tussen Ahmet en mij. Ik beschuldig Ömer Şişman en Ahmet Güntan van het om zeep helpen van de concrete poëzie. Het is een grap die ik herhaaldelijk maak en enigszins versleten is geraakt. Ahmet had mij na mijn gedichten – mijn ‘monumenten van onleesbaarheid’ – de bijnaam ‘Woestijnkrijger’ gegeven. Dit is blijkbaar de bijnaam die Pound aan Zukofsky had gegeven. Voor mij is Ahmet vanwege zijn uniciteit een woestijnkrijger. Maviş is Ömer. Hij had op een dag een felblauwe jas aan; ik heb het verzonnen om hem te plagen. Vervolgens had Fırat Demir, toen hij mij in februari in New York opzocht, het over het bandietenbestaan en over de cultus van de zwarte slang in de Koerdische mythologie. Ik dacht als de concrete poëzie al wordt opgegeten, dan zal zij door guerrilla zwarte slangen worden verorberd.

*Sevinç Çalhanoğlu, Ömer Şişman, Ahmet Güntan en Fırat Demir zijn Turkstalige dichters