Ik zou mijn lichaam willen kiezen met een Back Bling
zoals jongens de Skin van een vrouw
een Pickaxe of Swagsmasher erbij.

Zij is de vetste verzekeren ze mij.
De vraag of zij geen man moeten zijn blijft uit
wat mij in mij doet juichen. Ik ben de enige
in een vol stadion die opspringt en brult
– ook als ze uitleggen dat een vrouw
nu eenmaal een kleinere hitbox heeft.

Maak een muur van balken.
Niet sneller rennen dan je bouwen kunt!

Ik scoor en draag met gemak
een euforisch kluwenschild van ledematen.
Zie schoonheid in alle vormen van mijzelf

vlieg op de aarde af als de deur geopend is.
Hak materiaal om meer gereedschap te verzamelen.

Niet vergeten goed te drinken.
Ik ben een vrouw die zweeft aan een parasol
met een wapperende cape en hoog opgetrokken
voetbalkousen. Ik kan landen waar ik wil
met een gratie die niet van deze aarde is
omdat ik ook een man had kunnen zijn.

Schieten!

Ik zeg niet dat bestaan in een willekeurig lichaam
gevangen zijn is.
Haal adem.

Je moet schieten.

Levenslang.

Met dank aan Rosemarie Buikema.

Maria Barnas (1973) is dichter en beeldend kunstenaar. Haar meest recente dichtbundel is Diamant zonder r


Meer van deze auteur