Poëzie

De man van vroeger duelleert met de vergankelijkheid

Victor Schiferli

Ooit zal de man van vroeger sterven.
Wat geldt voor alles geldt voor hem.
Hij zit in de meditatieruimte en kruist

de benen als zwaard waarmee hij
de vergankelijkheid uitdaagt tot duel.
Ziekte en gebrek snijdt hij kapot

als bloedende biefstuk, rauwe vis.
Acceptatie is de weg van weerstand,
beter is het te blijven vechten.

Het laatste wat hij wilde was boeddhist
worden, kijk hem daar nu eens.
Hij lijkt een man uit een film.

Overal liggen schilfers van de man
van vroeger, hij telt ze niet meer,
tellen zou een nederlaag zijn.

Uit:

Nummer 4/2011

Lees verder