Een man ligt in het gras en leest een pastorale.
Een ander luistert naar een verzetszender. Mijn zoon
slaapt door het grootste gedeelte van de aangekondigde storm heen.

Ik gaf de zelfmoordenaar een sigaret.
Hij noemde mij een engel, hij rende naakt door zijn land in protest,
droeg een gevoerde jas
in de hitte van de meute en de vrije markt van profeten en migratie
hij verwarde alles met elkaar, hij was te zachtmoedig en
wellevend voor de wereld.

Hij beëindigde zijn bestaan aan de andere kant van de koudste oceaan.
Het gras is puntig als een kerk.

Willem Thies (1973) debuteerde in 2006 met de bundel Toendra (bekroond met de C. Buddingh’-prijs). Vervolgens verschenen Na de vlakte (2008; nominatie J.C. Bloemprijs), Twee vogels één kogel (2012), Meer mensen dan reddingsvesten (2015), Na het paringsritueel (2018) en Mijn zoon hij zegt (2021).

Meer van deze auteur