melancholia generosissima Dureri 
    De grote graszode, aquarel, Albrecht Dürer – De akelei, Ida Gerhardt

In 1503 spitte Albrecht Dürer een graszode uit
schilderde grasaren, paardenbloemen en ander kruid

tinten groen en glans
als een opschorting
het kijken dat blijft hangen
aan licht uit oogloze tijden
in waterverf gedroogd
en onderweg naar later

Ze waren zorgvuldig
hun wezen waardig
op gelijke hoogte
tussen doek en oog gelegd

Libel

Eerder had Dürer prominent vooraan
in de rechterbenedenhoek –
Maria met het Kind erboven op een bankje in het gras
en hoger in de lucht een proeve van Drie-eenheid –
een libel gegraveerd

haar ronde vleugels pront
het lange lijfje ontspannen neergevlijd

Ze is al vijf eeuwen
groter dan Dürers monogram

Bermschermen
    Wilde peen (Daucus Carota)

Hun crèmewitte vlakjes
her en der een kantelend in de wind
tapijtjes voor lichtpotige gevleugelden

licht wordt vol onthaald
daalt zoet af tot in de wortels
vouwt uitgebloeide kristalstralen
tot teergroene nestjes en knuistjes
en werkt gestaag aan nieuwe schermen

schijnbaar fragiel
eigenzinnig wiegend
tussen oog en berm

Herbarium

Hoe landlagen hele wouden tot kool droogden
ze versteend in moerassen en op oceaanbodems liggen lieten
als opgeborgen en vergeten

geen denken is ooit omvattend of weids
geen blik diep of breed genoeg om te schouwen
wat rest van lichtslorpende bladeren
sapdragende nerven en takken
alles samen tot heelalzwarte zwaarte geperst
rijk aan tijd