Je groeit je lichaam binnen, een opportunistische zwam op de grens van een systeem, de verwrongen avatar van een vormeloos, diffuus donker

je moet nog steeds eten, bent nog geen volledig pixelmeisje en dus ben je kwetsbaar, poreus

vatbaar voor infiltratie

het begint met een schaamhaar in je yoghurt, een verwrongen foetus in een eierdooier, poeder van verdroogd maandstondenbloed in je melk, een snorhaar van een kat of een behekste slijmdraad in een glas water

je slikt en het glijdt door donkere glibberige kanalen, daalt af naar het centrum langs druipende tunnels, een peristaltisch samentrekkend labyrint, een dreigende constellatie van klompen pulserend weefsel

glibbert naar binnen langs poriën en oogholtes, penetreert membranen en celwanden, infiltreert in organen, de geheimzinnige algoritmes in het vlees gecodeerd

sijpelt binnen in het weefsel van de dag en brandt draden door, vreet zich een weg naar de kern van een lichaam en brandt tot het bloed

tot de uren desintegreren, de organen imploderen, alles zich plooit in onmogelijke dimensies

tot de beweging zich omkeert en er een gutsen is van het centrum naar de randen, een centrifugale swirl van botsplinters en gifgroene etter

en geen weg terug naar binnen, een kluwen van paden maar nergens een knooppunt

de vorm van objecten zichtbaar onder je translucente huidoppervlak, steeds dunner tot het scheurt

en ze zich door de rafelige kraters de ijskoude dag in wurmen, stinkend en bloederig, rillend en druipend van vet

de magische objecten die zich langs alle holtes naar buiten duwen, sponsachtig en poreus of glad en solide, symmetrische polyhedra of grillige organische restvormen van traag geologisch geweld, smaragden die bij de lichtste aanraking uit elkaar vallen tot stof, transformeren tot kluwens dik zwart haar, tot rotte knopen van slijmerig textiel

in het centrum van de dag, je kan het aanraken en het glinstert

je weerkaatst het, je shiny bloedrode oppervlaktes, je natte beenderen, je smooth organen die zachtjes kloppen

en snel smelten in het zonlicht

je druipt op de vloer en slinkt

sijpelt naar buiten langs een rooster, een leiding, een ondergrondse constellatie van metalen paden

geleiders van het onbewuste van een systeem