De plaatjes smooth gesleten als kiezels in mijn mond
extracted uit het web, elke node kapotgetrokken, het weefsel geghost

het jaar kantelt, de ochtendlucht vochtig, helder en crisp als crystals, fractalen geweven door wielwebspinnen

in dit seizoen oogsten we wildvuren, mud slides, hagelstenen zo groot als hoofden

herfst heette harvest toen de mensen op land leefden
in de warp & weft

in de grid hier waar het knispert is de link tussen oogst & autumn tenuous als cgi-spinrag

wil vallen, fallow liggen
in een kuil in de natte aarde waar ik niets ontvang

de cosy herfstpompoentuin met gladde Lofi Mix om te ontspannen/studeren/werken

toxisch verlangen naar de lege universele taal van de healing journey
de boundary als een wholesome niet-gemilitariseerde grenszone rond mijn ziel, die op zichzelf staat en niemand nodig heeft

de afgebroken draadjes van het web stollen tot kiezels die je voelt met je tong
als je je ogen sluit

& gewoon like chillt

van de Proto-Indo-Europese stam ‘gel’: to freeze
cf.
a glacial pace
gelatinous glutes
geleiachtig laagje halfgeronnen licht op het beeld waarin ik al uren vastplak

een gepixelde foto van de acteur in lage resolutie, het beeld zo ingezoomd dat alles vlak is, kleuren en objecten hun diepte verliezen, de hemel achter hem monochroom grijs.
Hij staart dof en apathisch voor zich uit, sigaret tussen zijn vingers geklemd. Boven hem lees je in de tekststrook: ‘I hope this e-mail doesn’t find you, I hope you’ve escaped, that you’re free’

laat je niet catchen, uit de jelly van de schillen rond de zinnen die zo moeizaam smelten in je mond vertrekken desire paths
naar andere knopen (knots) (nodes)
knoppen vol blossoms

ontbind de gel met een spreuk

Buffy the Vampire Slayer, S04E21: het blonde meisje zegt: ‘Boil the air’ in het Sumerisch, ‘Im-a sheng-ab’ & de kogels verdampen in de hitte

je zoekt een andere wortel een alternatieve stam
waar het niet vriest de lichamen en objecten niet vastgegeld in hun vorm

je verandert het pad, besluit dat ‘chill’ van ‘caelum’ komt
niet transcendent of verheven maar hier, dichtbij, in het rusten in het web

4. hemel (binnenzijde van een gewelf)

you’ve escaped that you’re free

Dominique De Groen (1991) is schrijver. Haar dichtbundels Shop Girl (2017), Sticky Drama (2019), Offerlam (2020) en Slangen (2022) werden bekroond met o.a. de Frans Vogel Poëzieprijs 2019, de publieksprijs van de FintroPrijs 2021 en de Jan Campert-prijs 2022. Haar gedichten, fictie, en essays verschenen in diverse tijdschriften.

Meer van deze auteur