Andarse por las ramas
(om zich te begeven onder de takken)

Wie zijn ze, de families met hun
nesten in de populieren
en hun blinde vertrouwen
dat deze schriele takken
niet zullen breken onder hun dynamiek.

Zijn het enkel zij die
zondagskinderen baren
die lef hebben de dunste
van de wilgen uit te kiezen.

Zijn zij het die op ons neerkijken
enkel omdat ze zonder zorgen,
een belachelijke dwaasheid,
enkel omdat zij de waarde van
hartenpijn niet kennen.

Zijn wij dan
hier beneden aan de stam
zo veel rijker.

Femme Maison

Half huis half vrouw
om alle ziel van wie haar voorging in op te bergen,
later te baren als een stalen spin.

Half vrouw half huis zit het web al tot haar knieën,
hier werd geknoeid met de verlangens van mensen
die zich nu smekend aan haar massieve dijen vastklampen.

Zij is zich vaag van alle kwaad bewust – voelt
de sensatie van hen die het wagen over haar te konkelen
dat ze zichzelf kopje-onder weeft,

opgaat in het schuilen terwijl gezien door iedereen
hoort ze hen praten: ‘Zeker door een vrouw gemaakt!’
is wat ze zeggen.

Boven haar dak strekt ze haar fijne poten uit,
wikkelt haar zachte spinrag rond alle ophef,

zij is de nieuwe moeder die de wereld
wel bijeen zal houden.

Het water in!

Ik kijk naar deze vreemde moeder
die mij vertelt hoe graag ik
een tweede kind wil.
Dat ik het vechten verlang
om het gebrek aan plek
op mijn lichaam.

Het water in! Mijn dochter, ikzelf
en mijn tweede kinderwens
die minder steek houdt want
waarom meer?
Slechts voor mijn eigen vervulling
of vind ik in deze grote plas
nog een betere reden

en kan ik
nog een tweede keer
tot zo’n oerversie van mezelf
geboren worden?

Het water in!
Klopt mijn hart in mijn buik,
het water in
het water in.

De moeder van Ensor

Zijn moeders altijd slechts
een aantal lijnen in conté
op papier
of is zij enkel
de moeder van Ensor.

Wat is haar lot met een zoon
als kunstenaar
verdient ze dit krijt met hoge hardheid
telt dat als verwijt
of wil hij enkel
dat ze langer blijft

en mag zij dan
alle moeders zijn.