bitte berühren ticklende spotlichten
iedereen wil maar aangeraakt worden
tssk tssk tssk’en Duitse moeders me
een baby moet je dragen

zoals de Zwarte wespbij ben ik onderdeel van het systeem
duw mijn baby’s in buggy’s en andermans nestholtes
ze graven niet eens hun eigen gangetjes zie ik
vanaf de rand van de zandbak
mijn Erstgeschlüpfte voedt zich op tssk tssk tssk’end
broedsel dat zo ontzettend verzorgd werd
achtergelaten
wer ist hier parasitiert?
een moeder is een gastvrouw
ze slaat me met gesuikerde afgunst gade
metselt haar verwachtingen keurig af
in elke cel één eitje één stuifmeelbolletje
tot dit deadline-Klima ons beide in diapauze schopt

of zijn we al verdwenen?
mijn laatste kinderwens werd in 1951 waargenomen
haar nageslacht slaapt in ondergrondse aggregaties
verouderde stelsels
irgendwo broeien nieuwe biotopen

dichter op residentie in de trend: maximaal afgenomen
flirt met destructieve biotopen
waar het dubbende van nature goed aardt
een Oranje zandbij foerageert tussen haar dubbelrollen
gastvrouw gastschrijver
raak alles even aan

we maken begraven voeden vergeven
onze larven ontpoppen in hun cel en staken dan het leven
volgend voorjaar draaien mijn dochters dit riedeltje af
maken begraven voeden vergeven
de Oranje zandbij en ik modderen lusteloos voort
doen futiele experimenten op de laatste blauwzandgrond
duifkruid is inmiddels een populaire tuinplant
onze koekoeksbij allang verdwenen
wat is het leven zonder serieuze parasiet?