i.m. Rosemarie Still

Er is geen troostprijs voor de verliezer
die evenmin als wie verloren ging
spinsde op gewin van meer of beter – louter
op dit: dat alles altijd of zolang het zijn mocht
bleef bij het oude, zich herhalend per moment
van weerzien als hee hoe nieuw, deze vertaling

van duizendvoud hetzelfde het vertrouwd
voorafgaands. Zoals dat gaat bij wie als wij weer
bleken te verkeren in ons hier en nu zodra
bijeen – geen strijd geen wedstrijd geen tijd
voor kreeftig achterkousig retrograde terugval
in distanties; stand van zaken was nauwsluitend

als de vacht om wilde dieren of de hoge wet
van redeloos noodlot: dit tegenwoordigs dreef
zich voort langs trouwe oevers, stromend niet
naar ergens (daar waren we al) – in ommegang
door het rijk der ware dingen, bracht het ons
tot bij de waterval, de harde keien van de dood.