Dit platteland is een steenmoeras genaamd Vlaanderen.
Beter is om te spreken zoals de krant vandaag schrijft
over voedselwoestijnen waarin de lokale kruidenier werd
verdrongen door een ketting van identieke vetkleptentjes.

Wat hier platteland heet is eigenlijk een paardenwei
wachtend op een wolf, wat hier platteland heet
is de boomstrook tussen twee rijvakken waar ik laatst
een zoek-je-eigen-maaltijd-excursie deed. Strompelend
langs de autosnelweg scharrelde ik een stoepsalade
van buikloopbesjes, wiegendoodzwam en wieweetwat.

Wat hier platteland heet is robotradijs, wolkenkrabberrijst,
dashboardlook, blockchainbroccoli en dronedruif.

Aan asbestdakhoning eet deze asfaltdandy zich dood.