Een goed gedekte landingstafel en de zero-emissiezone die er vanaf 2026 van kracht is
ik schuif er met blote knieën aan, het wordt nu echt wat met die lente en de wijn zakt
in helder pastel uit de hemel

op het gesteven wit de uitvoeringsagenda van de gemeente Haarlemmermeer
blootgelegd in de kaakstructuur van de koe, de horizontale vreetbeweging, het lome oog
van een gedempt bewustzijn, niets zo geluidsdicht als de zomereik uit 1945

ik zoom in op de schokkerige bomenkaart, zal ik een monumentale bestellen
of een toekomstspil, het ligt niet aan de mogelijkheden maar aan de volvette puf
die we al dan niet hebben, de uitstootgrafiek op roomzacht textiel in de vorm van een gans
ligt straks op de knie en dan is het afwachten welke resten er vallen
welke trilling door de ringvaart gaat

de vipterminal in de laatste gang, het herkauwde bewijs dat een verbod kan optreden
binnen de permissie, de koe wordt geslacht maar het vlees is niet meer toegestaan

gul en genaakbaar offert het weiland in dikke olie zijn etenswaar
de groengele katjes en de verbrandingsmotoren die ze bestuiven, ik zie ze niet
mijn blikveld wordt almaar doorkruist, de leidinggevende van stadslogistiek
schuift aan, kijkt schuin naar de bomenkaart voordat hij zegt dat de ontluikende lente
toch elk jaar weer versteld doet staan en dan beginnen we.

Ben Clark

Iduna Paalman (1991) is dichter en schrijver. Voor haar tweede en meest recente bundel Bewijs van bewaring kreeg ze de J.C. Bloemprijs en werd ze genomineerd voor de Herman de Coninckprijs. 

Meer van deze auteur